„Podaruj mi jedną chwilę więcej, a będę robił mniej głupich rzeczy.”    

Drodzy czytelnicy przedkładamy wam kolejną porcję wiedzy, która według naszych specjalistów jest istotna – zwłaszcza dla rodziców.

Z tej serii artykułów dowiecie się:

1. Jaka jest rola rodzicielstwa w wychowaniu?
2. Dlaczego wspólne spędzanie czasu pełni tak ważną rolę?
3. Co to znaczy „spędzać razem czas”?
4. Potrzeby, a uwaga i zainteresowanie …

Zdecydowana większość rodziców pragnie wychować swoje dziecko najlepiej jak tylko potrafi. Ale co to właściwie oznacza „wychować dobrze dziecko”? Nie ma tutaj jednej, konkretnej definicji, ponieważ każdy rodzic decyduje o tym, czego, jak, kiedy i gdzie będzie uczył swoją pociechę. Należy jednak pamiętać, że rola rodzica jest niezwykle ważna na każdym etapie życia i rozwoju dziecka, ponieważ „dzieci potrzebują rodziców jako przywódców stada, którzy pomogą im odnaleźć się w puszczy życia – dokładnie tak samo jak małe wilczki”. Problem pojawia się wtedy, gdy rodzice pochłonięci natłokiem codziennych obowiązków przestają mieć odpowiednią ilość czasu dla swoich pociech, a wychowanie zaczyna schodzić na nieco dalszy plan. Dlaczego więc dzieci mają silną potrzebę otrzymania uwagi i zainteresowania ze strony rodziców?

Jaka jest rola rodzicielstwa w wychowaniu?

Zacznijmy od tego, że wychowanie to proces mocno wpływający na osobowość dziecka, czyli na jego emocje, potrzeby, motywację i relacje z innymi. Ma przede wszystkim przygotować malucha do dorosłego życia, w którym będzie musiał mierzyć się z różnymi przeciwnościami losu. Bardzo ważne jest zapewnienie dziecku przestrzeni na kształtowanie i porządkowanie wiedzy o świecie, na rozwój własnej woli i charakteru, na kształtowanie postaw moralnych, społecznych i estetycznych. W procesie wychowania uczestniczą rodzice, dziadkowie, rodzeństwo, znajomi z podwórka i klasy oraz nauczyciele, wychowawcy w szkole – wszystkie osoby, które mają regularny kontakt z małym człowiekiem.

Ponadto każde dziecko rodzi się z pewnym gotowym już „wyposażeniem”, w skład którego wchodzą jego upodobania, odczucia i potrzeby. Jednak najważniejszą rolę w kształtowaniu świata dziecka mają rodzice – ich postawy, zachowania, upodobania, formy radzenia sobie z sytuacjami kryzysowymi czy sposób traktowania innych osób z otoczenia (czyli to wszystko, co dziecko jest w stanie zauważyć) niezwykle mocno kształtują postawy i określone zachowania młodych ludzi. Dziecko jest jak gąbka, która nasiąka tym, co jest obok niej i zbiera zarówno rzeczy dobre, jak i te złe. Przez pierwsze lata życia to właśnie rodzic jest wzorem do naśladowania, kimś, dzięki komu dziecko uczy się życia, więc nie bez powodu można spotkać się ze stwierdzeniem, że „dziecko jest mniejszą wersją swoich rodziców” – dosłownie i w przenośni.  Dopiero w wieku dorastania młody człowiek zaczyna świadomie poznawać siebie, kształtować swój charakter, często buntując się przeciwko rodzicom i temu, co mu nie odpowiada (bunt wbrew pozorom ma bardzo ważną, pozytywną funkcję).  Ten czas mija, dziecko staje się dorosłe i wkracza w etap samodzielnego, świadomego życia. W tym właśnie momencie jego charakter w największym stopniu jest zależny od tego, czego nauczył się i zaobserwował w dzieciństwie, a to co postanowił zmodyfikować podczas swojego nastoletniego buntu jest jedynie dopełnieniem obrazu dojrzałego, dorosłego obywatela. 

Dlatego należy pamiętać, że sposób w jaki traktujemy nie tylko świat dookoła, ale przede wszystkim własne dzieci, przyniesie nam pozytywne lub negatywne skutki w przyszłości. Pewien zasłużony, amerykański lekarz psychiatrii prowadząc wieloletnie badania nad funkcjonowaniem dzieci, zauważył i opisał cztery główne typy postaw rodzicielskich (schematy zachowań, jakie wykazujemy w stosunku do własnego dziecka). Niestety zaledwie jeden z nich wpływa pozytywnie, natomiast aż trzy z nich wpływają negatywnie na rozwój małego człowieka. Warto zastanowić się, jakie postawy my przejawiamy w stosunku do dziecka i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy pomagają one w dobrym rozwoju naszej pociechy czy nie oraz czy chcemy, aby tak zostało, czy jednak możemy coś zmienić?

Zapewne teraz zastanawiacie się jak jest w Waszym domu. Przemyślcie, rozmawiajcie i wyciągajcie pozytywne wnioski! Już niedługo kolejne treści… 

W Psycho Clinic Dies Mei jesteśmy dla Was aby wspierać Wasze działania w dążeniu do lepszego życia. Zapraszamy ☺

Cdn…

Bibliografia : 

• M. Ziemska, Postawy rodzicielskie, Sygnały, Wiedza Powszechna, Warszawa 1969
• A. Maslow, Motywacja i osobowość, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009
• J. Juul, Rodzic jako przywódca stada. Pełne miłości przywództwo w rodzinie. MIND, 2017
• Ile czasu rodzice poświęcają swoim dzieciom?. TNS Polska, K.047/14, 2014, http://www.tnsglobal.pl/archiwumraportow/files/2014/07/K.047_Ile-czasu-rodzice-poswiecaja-swoim-dzieciom_O05a-14.pdf (dostęp 18.12.2020)