Skupiając się na relacji dziecko-rodzic, oprócz naszej postawy należy pamiętać o wspólnie spędzanym czasie.  Przez ostatnie lata świat niezwykle się zmienił, a badania wskazują na to, że dziecko spędza mniej czasu z rodzicami, co może być spowodowane różnymi czynnikami, o których nie będziemy na te chwilę wspominać. Badania z 2014 roku pokazują, że dzisiejsi rodzice w porównaniu z rodzicami badanymi w 2004 roku rzadziej jedzą z dziećmi codzienne posiłki (spadek ok. 36%), rozmawiają na różne tematy (ok.23%), wspólnie oglądają telewizję (ok.24%), odrabiają z dzieckiem lekcje (ok.12%) czy wykonują wspólnie obowiązki domowe (ok.10%). Wyniki te są dość niepokojące i podkreślają poważny problem.

 Dlaczego spędzanie czasu z dzieckiem jest tak ważne? Ponieważ, podczas wykonywania wspólnych zadań, zabawy, rozmowy dziecko nie tylko uczy się od rodzica, ale także zaspokaja swoje potrzeby, które są niezbędne do odpowiedniego wzrastania i kształtowania charakteru. Jakie potrzeby powinien zaspokoić rodzic, aby dziecko mogło dobrze się rozwijać? Najważniejsze z nich to potrzeby fizjologiczne – zapewnienie dziecku jedzenia, picia, snu, schronienia. 

Następnie mamy potrzeby bezpieczeństwa – podarowanie dziecku rodziny, udzielanie mu wsparcia, spokoju, dostęp do opieki zdrowotnej. Potem znajdują się potrzeby przynależności – podarowanie mu miłości, przyjaźni, bliskości, poczucia więzi. Później mamy potrzeby szacunku i uznania – docenienie wysiłków dziecka, chwalenie za osiągnięcia, budowanie jego poczucia własnej wartości. Na samym końcu są potrzeby samorealizacji – nauka wyznaczania celów i wspieranie dziecka w dążeniu do tych celów, umożliwianie wszechstronnego rozwoju, nauka spontaniczności i rozwój potencjału wewnętrznego.

Jest to hierarchia podstawowych potrzeb każdego człowieka, której mechanizm działa trochę jak wchodzenie na piramidę – jeśli nie zaspokoimy potrzeb na samym dole (fizjologicznych), to nie będziemy mogli wspinać się na wyższe szczeble piramidy (samorealizacji). Jeśli pewne potrzeby dziecka nie zostaną zaspokojone, powstanie deficyt – tak zwana czarna dziura, która zamiast wypełnić konkretne miejsce, zostawi w nim jedynie pustkę. Do tego dodajmy informacje o tym, że rodzice często są zajęci swoimi sprawami i nie mają wystarczająco dużo czasu dla dziecka. Jest w tym sporo prawdy, biorąc pod uwagę choćby badania przytoczone wyżej. Powody mogą być bardzo różne, tak samo jak konsekwencje. Jedno dziecko ucieknie w samotność, zamknie się na świat realny na rzecz świata cyfrowego, inne dziecko stanie się agresywne, buntownicze. W obu przypadkach są to wyrazy manifestacji dziecka, które chce powiedzieć „Z czymś sobie nie radzę! Potrzebuję pomocy!”.

Drogi rodzicu w Psycho Clinic DIES MEI pomagamy usłyszeć Twoje dzieci.

Bibliografia : 

• M. Ziemska, Postawy rodzicielskie, Sygnały, Wiedza Powszechna, Warszawa 1969
• A. Maslow, Motywacja i osobowość, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009
• J. Juul, Rodzic jako przywódca stada. Pełne miłości przywództwo w rodzinie. MIND, 2017
• Ile czasu rodzice poświęcają swoim dzieciom?. TNS Polska, K.047/14, 2014, http://www.tnsglobal.pl/archiwumraportow/files/2014/07/K.047_Ile-czasu-rodzice-poswiecaja-swoim-dzieciom_O05a-14.pdf (dostęp 18.12.2020)