Długotrwałe zamkniecie szkół oraz ograniczenia związane z COVID-19 doprowadziły do wzrostu uzależnienia od Internetu, apatii, stanów depresyjnych i spadku samooceny. Osobne problemy objęły dzieci pozbawione stałego dostępu do Internetu – zderzyły się̨ one z całkowitą faktyczną długotrwałą izolacją.

COVID-19 doprowadził do diametralnej zmiany w życiu społecznym, rodzinnym i zawodowym. Konsekwencje pandemii dotknęły przede wszystkim dzieci i młodzież̇, pozbawiając ich stałego kontaktu z rówieśnikami. Pandemia obniżyła nie tylko jakość kształcenia, ale bardzo ograniczyła rozwijanie zainteresowań i aktywność fizyczną, natomiast wydłużyła czas spędzany w Internecie i mediach społecznościowych. Zaowocowało to znaczącym wzrostem uzależnień́ od gier komputerowych i Internetu, jak i wystąpieniem u części dzieci apatii, stanów depresyjnych, kłopotów z koncentracją czy snem. Ich skutkiem stały się̨ problemy z równowagą̨ psychiczną dzieci i młodzieży.

Pogorszyły się̨ również̇ relacje między rodzicami a dziećmi.

Jak wynika z badań (wrzesień2020) przeprowadzonych na grupie 13- 17 laków 33% badanych dzieci oceniła swój stan w trakcie pierwszej fali pandemii jako bardzo zły lub raczej zły. Najbardziej doskwierała im przymusowa izolacja, czyli brak możliwości kontaktu ze znajomymi (63%) i konieczność́ pozostania w domu (51%). Uczniowie mówili też o problemach związanych ze zdalnym nauczaniem (43%) i stresem spowodowanym brakiem informacji na temat tego, jak będzie wyglądała dalsza nauka i egzaminy (33%).

Z raportu NIK przedstawianego jeszcze przed pandemią wynika, że pomocy systemu lecznictwa psychiatrycznego i psychologicznego w Polsce wymaga 9 procent dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia, czyli ok. 630 tys. osób. Polska jest w czołówce państw europejskich pod względem liczby samobójstw oraz prób samobójczych wśród dzieci i młodzieży.

Pandemia zwiększyła problemy psychiczne małoletnich. Wpłynęła na nasilenie leków, poczucia wyobcowania, zaburzenia relacji z rówieśnikami oraz rodziną, niską samoocenę̨, stany przed depresyjne, wycofanie, brak motywacji, poczucie znudzenia, zniechęcenia, niechęć́ do podejmowania codziennych obowiązków lub zupełne ich zaniechanie.

Jednocześnie wiele dzieci już̇ przed pandemią nie dostawało wystarczającego wsparcia.